O czym jest wystawa Domena rozproszenia? Może na początku warto byłoby wyjaśnić sam tytuł, czyli skąd się wziął właśnie ten dobór słów. W folderze towarzyszącym wystawie wskazałem tylko kontekst dla słowa „rozproszenie”. Są to słowa Jezusa Chrystusa z Ewangelii św. Mateusza „Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; i kto nie zbiera ze Mną, rozprasza.” Celowo nie podałem znaczenia słowa „domena”, chociaż układając scenariusz wystawy miałem na myśli domenę jako miejsce, teren. W takim układzie wystawa mówiłaby o miejscu rozproszenia, jakim jest świat owładnięty przez dominującą kulturę. Świat, który obecnie poprzez coraz bardziej nowoczesne media wciąż domaga się naszej uwagi, który chce abyśmy poświęcali nasz czas na rzeczy ulotne, trywialne, nieważne. Inne znaczenia słowa domena wzbogacają wystawę o nowe konteksty. Bo domena to także dziedzina, zakres, pole działania.

Na potrzeby tej wystawy muzeum udostępniło mi wszystkie przestrzenie przeznaczone w budynku na wystawy czasowe. Była to jedna duża sala, korytarz i jedna mała sala przedzielona na pół.
Co do samego rozmieszczenia prac na wystawie, to z kilkoma wyjątkami jest zbudowana chronologicznie. W dwóch małych salach są prace najstarsze, w których można doszukać się źródeł motywów rozwijanych w pracach późniejszych. Korytarz to miejsce ekspozycji wybranych prac z cyklów toyZone, In the Sunshine i Faza Finałowa, a także prac gdzie główną rolę odgrywa mniej lub bardziej zdefasonowana Myszka Miki, która w mojej twórczości symbolizuje współczesnego człowieka i współczesne społeczeństwo.
W trzeciej przestrzeni, w sali największej – czyli w sali Kaspra Niesieckiego – znalazło się najwięcej nowych prac, ale są tutaj również prace chronologicznie przynależące do prac z korytarza lub z małej sali.
Wybór prac do tej największej sali był podyktowany przez motywy, które można rozpatrywać wielowymiarowo. Przestrzeń po lewej stronie to przestrzeń żółtego przedmiotu, który według tytułu jednego z obrazów przedstawia skarb. Wieloznaczności dodaje zamieszczony na tej ścianie cytat z Ewangelii św. Łukasza. Ową przestrzeń „skarbu” otwiera obraz, który został użyty na plakacie i innych materiałach promocyjnych dla tej wystawy. Przedstawia Myszkę Miki – czyli symboliczny obraz współczesnego człowieka – która tkwi w zawieszeniu pomiędzy trywialnością życia (symbolizowaną przez kaczkę-zabawkę), a fałszywą eschatologią (symbolizowaną przez 12-ramienne słońce z czarną dziurą). Sam tytuł obrazu „Black Hole Sun” jest zapożyczony z utworu grupy Soundgarden.
Centralne miejsce na wystawie zajmuje obraz zatytułowany Basen. Myślę, że zawiera on w sobie kwintesencję idei, według której człowiek żyjąc na tym świecie jest zanurzony w grzechu i wynikającej z niego śmierci. Kilka lat po namalowaniu tej pracy odkryłem utwór Media vita, który mówił o tym samym i przyznam się, że od tamtej pory miałem obsesję by w jakiś sposób połączyć mój obraz z tą pieśnią. Udało się to zrobić na wernisażu wystawy, kiedy to państwo Wojciech i Anna Kubas zaśpiewali ten chorał w naprawdę genialny sposób. A skoro Media vita jest w zasadzie modlitwą przebłagalną skierowaną do Boga, to być może udało się również przy okazji egzorcyzmować salę Kaspra Niesieckiego po niedawnej wystawie chmielakowej, co nie jest takie bezzasadne, bo przecież pierwszym logo tych krasnostawskich bachanaliów był po prostu diabeł.

Wszystkie prace z wystawy Domena rozproszenia, a także z wystawy Zabawne zło w pokoju wyobraźni można będzie wkrótce obejrzeć na podcastach, które przygotowuję oraz na moim profilu na Saatchiart.